Przed lotem.

Wyobraź sobie, że jesteś zawodowym sportowcem. A przynajmniej tak jest w praktyce.
Wyobraź sobie, że całe Twoje życie jest podporządkowane jednemu czynnikowi, który nazywamy sportem.
Nic więcej się nie liczy, nic! Nie istnieje dla Ciebie rodzina, nie istnieje życie towarzyskie (pomijając oczywiście imprezy, które Cię odstresowują).
NIC nie istnieje, poza siatkówką.
Jest Twoim życiem, a ona dla Ciebie jest również dobrym kompanem. Ona jest Twoją największą i najwierniejszą miłością (i zawsze wybacza Ci fakt, że że zmieniasz dziewczyny jak kluby, w których grasz... No, może częściej).
Masz niewiele ponad dwadzieścia* lat, a zarabiasz już więcej niż czterdziestolatek w swojej firmie budowlanej. Ale mimo to, Ty nie pracujesz. Ty spełniasz swoje marzenia, skacząc do bloku, atakując, broniąc, serwując.
Mimo to, wyobraź sobie, że czegoś Ci brakuje. A tym czymś jest... Sam nie wiesz, co. A może, kto?
Zmieniasz dziewczyny prawie co chwilę. Uwodzisz na imprezie, wykorzystujesz, udajesz, że jest dla Ciebie kimś ważnym, a potem ją zostawiasz.
Kobiety są dla Ciebie jak piłki. Niektóre "atakujesz", inne "bronisz" (tylko, gdy sytuacja tego potrzebuje), jeszcze inne "przyjmujesz" (gdy same do Ciebie zagadają), a czasami nawet "blokujesz" (gdy Ci się nie spodobają).
Świetnie się w takich sytuacjach czujesz.
Ale mimo wszystko, gdy widzisz Twoich kumpli z ich żonami/narzeczonymi/dziewczynami ogarnia Cię to pierdolone uczucie zazdrości.
...Nawet nie podejrzewasz, że w niedalekiej przyszłości dopadnie Cię przypadek blok-autu i asa serwisowego jednocześnie... Jak z tego wybrniesz?

 ♥
No to zaczynamy! Mam ogromną nadzieję, że nie zawiodłyście się, że zaciekawił Was ten prolog i w ogóle.
Nie jestem taka strasznie utalentowana pisarka, także moje dzieło może być trochę słabe. Mam jednak nadzieję, że ktoś będzie czytał moje wypociny, których pisanie sprawia mi dużą frajdę:).
Wiem, wiem, prolog miał być jutro, ale wypadło mi coś bardzo ważnego (no chyba że wypad na ognicho to coś błahego, ale w moim przypadku zdarza się to raz na ruski rok, także wielki zaciesz i nic innego się nie liczy).
Za tydzień dodajemy jedynkę, mam nadzieję, że wtedy będzie to już czwartek.
A przy okazji zapraszam na moje inne dzieła:
Życie jest kołem i się obraca, co było dawniej już nie powracaSiatkówka to nie tylko sport